Het is geen gezicht

Het is veel minder dan zoveel bedoeld maar leg dat maar eens uit.
Dan zit ik op een terras in de zon, lekker weggezakt op een loungebank met grote kussens. Ik ben lekker het winkelpand aan de overkant van de straat aan het schetsen en de kelner heeft me net een cappuccino gebracht. Plots verschijnt een gezin met kinderen, en met wat ik aanzie voor een bevriend koppel. De vader van het gezin gaat precies in mijn gezichtsveld zitten waardoor mijn beeld van het winkelpand een stuk minder wordt. Ik ga echter onverstoorbaar verder en onze blikken kruisen een paar keer. Maar dan blijft hij mij iets te lang in de ogen kijken, en ik doe precies hetzelfde.
De arme man begrijpt niet wat hier gaande is en denkt waarschijnlijk dat ik iets van hem wil. Ik zie aan zijn hele lichaamstaal dat hij iets wil vragen. Om hem uit zijn lijden te verlossen leg ik hem uit dat ik aan het tekenen ben, en enkel ge"interesseerd ben in wat ik achter hem zie.

Toen hij het terras verliet is hij toch nog even komen kijken naar mijn tekening, en heeft hij zich nog eens verontschuldigd omdat hij "in de weg" zat... De lieverd.