Recht op krom?

Uiteraard gebruik ik uitheemse woorden. Ik heb het ook over 'pistolets', 'vitessen' en 'confituur'. En af en toe ontglipt een 'shit' mijn lippen, of maak ik een 'backup' van mijn 'desktop'. En zelfs het verschrikkelijke 'hartstikke' dringt zich soms op (hoewel ik me altijd heb voorgenomen om dát vooral nooit te gebruiken!)
Maar ik weiger pertinent om Moestafa te zeggen; zoals in 'Moest da van mij zijn...' En dat is niet ingegeven door een verkeerd nationalistisch gevoel, maar door een afkeer van Vlaamse krompraterij.
Ik krijg soms de indruk dat er op de Vlaamse radio en televisie twee talen gesproken worden: ABN en verkavelingvlaams. En nog vaak door elkaar. En vaak in reclameteksten, die dan geschreven zijn door dikbetaalde linguïsten.
Of wat dacht je van 'Wetegij wadatta kost?' Of van 'Oedoede gij da?' Of 'Zijdegij deral?' Helemaal vervelend word ik van 'Das percies wel nie goe, he?'

Dat je op café er naast praat -allez ja- dat begrijp ik nog, maar ik heb de indruk dat de kloof tussen Nederlands en Vlaams steeds groter wordt. Vóór de komst van VTM werd meer naar Nederlandse omroepen gekeken, maar nu horen Vlaamse tv-kijkers vooral commerciële prietpraat en dictatoriaal Antwerps.
En omgekeerd geldt dat ook. Waarom dacht je anders dat ondingen als 'Temptation Island', 'De Planckaerts' of 'Spoed' in Nederland ondertiteld worden?
Wa peisde?