Lek, lekker, lekkerst

Ieder jaar opnieuw sta ik weer versteld van de volksverhuizingen die veroorzaakt worden door Kerstmarkten.
De lokale middenstand en andere opportunisten doen hun best om zo veel mogelijk aan het door Coca Cola verzonnen cliché-plaatje te beantwoorden, en zo hun sok (of zak) te vullen...
Maar het kan ook anders uitpakken. Vorig jaar lag er sneeuw en was het hier ijzig koud, maar deze keer viel het -letterlijk- in het water. De Kerstman liep deze keer "Hohoho" te roepen omdat zijn paraplu oversloeg van de wind, en omdat hij een hele klets regenwater in zijn nek kreeg dat van een tentzeil afwoei.
De kinderen van de lokale Scouting stonden lotjes-in-envelopes te verkopen maar het leek meer op papier maché-en. Een straatorkest hield zijn instrumenten droog door onder de luifel van een winkel wat deprimerende deuntjes te blazen. De vuurkorven werden brandende gehouden door een stel jongeren, maar je had hen voor verzopen honden kunnen aanzien. Het advocaatkraam van het VVV trok weinig volk, zodat de dames aan de balie dan maar zelf de advocaat opgemaakt hebben. Bij alle andere kramen bleef de Glühwein en de erwtensoep wijselijk in de verpakking.
Het ouderwetse oliebollenkraam op de markt probeerde dapper zijn overbuurman wat te verblinden met zijn toch wel troosteloze romantische uitstraling. Daar recht tegenover stond namelijk een ouderwets ogend spiegelpaleis (annex apres-skihutje, annex balzaaltje, annex buurtcafé). En daar zat al het volk op elkaar gepakt dat anders buiten op de markt loopt.
Alles beter dan in de gietende regen lopen, zeker?