Bogen op een prachtige akoestiek

Laat ik beginnen met te stellen dat ik vrijwel nooit naar een kerk ga. Vrijwel nooit. Want op 24 december zat ik toch in onze prachtige kerk hier.
De reden was, dat er een Russisch koor Kerst- en andere klassiekers kwam zingen.
Nu heb ik weinig met klassieke muziek, maar ik was toch nieuwsgierig geraakt.
Dat koor bleek echter een "koortje". Drie mannen, drie vrouwen. Maar ze klonken verdorie alsof daar een ensemble van honderd man stond. Natuurlijk ligt dat ook aan de ongelooflijk goeie akoestiek waar de kerk kan op bogen, maar ik heb zelden mensen met zo'n strot gehoord.
Ik had hoegenaamd geen verwachtingen, maar werd stil van die voorstelling. Dat heb ik altijd als ik iemand zie, die gepassioneerd iets neerzet wat ik niet kan (en dat kan ook een schoenmaker of een amateurtoneelspeler zijn).
Zes schitterende stemmen met een grenzenloze bezieling. En is uitgerekend "bezieling" niet de essentie van Kerstmis? Iemand belangeloos iets aanbieden, waardoor de ontvanger zich goed voelt?

In schril contrast stond dan weer de menigte die ter communie ging: een eindeloze rij uitgebluste kerkgangers die, met hun hoofd naar beneden, keken alsof ze op een begrafenis liepen (en Kerstmis is bij mijn weten precies het tegenovergestelde feest).
Maar -toegegeven- ik zat ook met gebogen hoofd op mijn stoel. Dat was echter uit stil respect. En om te tekenen natuurlijk...