In één keer

Met veel te veel mensen om een veel te klein salontafeltje. Dat is waar een verjaardagsfeestje vaak op uit draait...
En als je dan -net zoals mijn schoonouders- met zijn beiden jarig bent in dezelfde week dan zijn er veel vrienden, kennissen of familieleden die vinden dat ze maar één keer moeten langskomen. En alle gasten blijken dan nog eens dezelfde dag uit te zoeken voor een bezoekje. Je begrijpt het al: veel te druk...
Het kan zo zijn voordelen hebben: je huis is maar één keer een stal.
Maar het heeft ook zijn nadelen.

Want het kan nog erger: mijn vrouw en ik zijn jarig met precies één dag tussen. Het is dan raar om te zien hoe mensen zich in alle mogelijke bochten wringen om maar één keer geluk te wensen (of zou dat liggen aan het feit dat wij zo asociaal zijn en weinig populair zijn? Grapje.).
Maar de realiteit is, dat wij wenskaartjes krijgen die geadresseerd zijn aan ons twee samen, voor "jullie" verjaardag.
Of dan bellen mensen om te feliciteren op de dag die precies tussen de twee verjaardagen in valt. Dan hoeven ze maar één keer te bellen...
Er zijn er zelfs die het presteren om langs te komen met één cadeautje, en dan breed grijnzend "ons" gelukwensen, en ondertussen een cadeautje in mijn handen duwen (of in die van mijn vrouw, het hangt er maar vanaf wie het dichtste bij staat) met de woorden "Voor jullie".
Ik wil verdorie geen cadeautje "Voor jullie". Ik wil een cadeautje "Voor mij"...

Met die mentaliteit kun je misschien ook beter Kerstmis, Oudjaar én Nieuwjaar op eén dag vieren...