26 januari, 2007

Prinsgemaal


Ooit de film "The Beauticien and the Beast" gezien?
Dat is een soort kruising tussen "The Beauty and the Beast", en "The Sound of Music", waarin de onnavolgbare Fran Drescher een schoonheidsspecialiste speelt, die solliciteert op een baantje van gouvernante, en zo in een fictief Oostblokland komt. Ze moet zich daar ontfermen over de zeven kinderen van het staatshoofd. De koning (gespeeld door Timothy Dalton) is een oerconservatieve weduwnaar, die diep vanbinnen eigenlijk een lulletje rozenwater is.

En dan vraag ik mij soms af waar scriptschrijvers hun inspiratie vandaan halen...

Er is een vorstendom (met de klemtoon op de laatste lettergreep) dat niet moet onderdoen voor deze hilarische film.
Maar de realiteit overtreft altijd de fantasie. Geef toe, wie zou een filmrol verzinnen over een kroonprins die mediamakers publiekelijk uitscheldt omdat ze hem altijd als "dom" omschrijven. De prins weet altijd op de goeie momenten de verkeerde opmerkingen te maken. En hij verwijt de mediamensen dan een gebrek aan respect voor zijn functie. Hij wil de hoofdredacteuren de mantel uitvegen, en zo meteen ook de persvrijheid en de democratie in vraag stellen. Lachen, toch?
Bovendien -en ik verzin dit niet- heeft de prins een broer die alle wetten aan zijn laars lapt, rommelt met een voormalig erotisch model, en het gat in zijn hand toeschrijft aan zijn adviseurs...
En de vader van de prins heeft een buitenechtelijke dochter, en een vrouw die de landstaal niet spreekt. En -ja, er is nog meer- willen de onderdanen dat de broer van de koning heilig wordt verklaard omdat hij met een Spaanse non getrouwd was.
Vergezocht, niet? Hierover kun je toch geen film maken? Wie verzint nu zoiets? Daarvoor moet je toch een slag van de molen hebben?

Maar als de film er ooit komt, moet de kroonprins een dubbelrol krijgen. Hij kan dan meteen ook de rol van hofnar spelen? Want hij zal wel altijd zijn reputatie van schertsfiguur als een molensteen om zijn nek blijven dragen...