Bogen op een prachtige akoestiek

Laat ik beginnen met te stellen dat ik vrijwel nooit naar een kerk ga. Vrijwel nooit. Want op 24 december zat ik toch in onze prachtige kerk hier.
De reden was, dat er een Russisch koor Kerst- en andere klassiekers kwam zingen.
Nu heb ik weinig met klassieke muziek, maar ik was toch nieuwsgierig geraakt.
Dat koor bleek echter een "koortje". Drie mannen, drie vrouwen. Maar ze klonken verdorie alsof daar een ensemble van honderd man stond. Natuurlijk ligt dat ook aan de ongelooflijk goeie akoestiek waar de kerk kan op bogen, maar ik heb zelden mensen met zo'n strot gehoord.
Ik had hoegenaamd geen verwachtingen, maar werd stil van die voorstelling. Dat heb ik altijd als ik iemand zie, die gepassioneerd iets neerzet wat ik niet kan (en dat kan ook een schoenmaker of een amateurtoneelspeler zijn).
Zes schitterende stemmen met een grenzenloze bezieling. En is uitgerekend "bezieling" niet de essentie van Kerstmis? Iemand belangeloos iets aanbieden, waardoor de ontvanger zich goed voelt?

In schril contrast stond dan weer de menigte die ter communie ging: een eindeloze rij uitgebluste kerkgangers die, met hun hoofd naar beneden, keken alsof ze op een begrafenis liepen (en Kerstmis is bij mijn weten precies het tegenovergestelde feest).
Maar -toegegeven- ik zat ook met gebogen hoofd op mijn stoel. Dat was echter uit stil respect. En om te tekenen natuurlijk...

Onder niveau

De Nederlandse immigratiedienst liet deze week in de pers weten dat ze volgend jaar een paar honderd werknemers zullen ontslaan. "Er zal minder werk zijn"...
Knap van hen, dat ze nu al weten dat er volgend jaar minder vreemdelingen zullen zijn. Misschien hebben ze wel exclusieve toegang tot de glazen bol van Filip De Winter of Geert Wilders.

En als ik dan een paar weken geleden in de krant lees dat er steeds meer Nederlanders uitwijken naar een ander land, dan kan ik alleen maar concluderen dat Nederland hoe langer hoe dunner bevolkt zal zijn...

Als we nu het inpolderingsproces zouden terugdraaien, en alle niet-gebruikte Hollandse grond weer onder water zouden zetten, dan kan Vlaanderen zich klaarmaken voor een nieuwe kolonisatie. Want volgens de Waalse pers wil Vlaanderen van Wallonië af.
Misschien moeten de Vlamingen dan maar dát stuk van Nederland inlijven wat nog boven de zeespiegel uitsteekt. Dan staan we weer quite...

Want dan doet zich het omgekeerde fenomeen voor van in de Gouden Eeuw. Toen zijn heel veel belangrijke Vlamingen naar het Noorden gevlucht. En dan zouden de Vlamingen nu een hoop knappe koppen terug binnen hun landsgrenzen hebben...

Bergaf

Het was een prachtige zonnige dag midden in de week, dus was er vrijwel geen volk in het pretpark. En dan wil het kind in mij wel eens bovenkomen...
De bobsleebaan was niet te weerstaan. Ik nam plaats op een plastic sleetje en werd een heel eind in de duinen omhoog getakeld. Het duurde een poosje, dat ritje, terwijl je rustig ratelend naar boven ging.
Maar je had dan ook op het keerpunt (dat je hiernaast ziet) een prachtig uitzicht vanop een hoogte van 300 meter. Van daaraf ging het met een suizende rotgang naar beneden. Ik had alleen een handrem tussen mijn knieën om de vaart wat te minderen, maar waarom zou je jezelf afremmen als je keihard door de rechte stukken raast of schuinhangend door de hellende bochten scheurt...?

Zou Rita Verdonck zich nou ook zo voelen? Zonder rem, keihard naar beneden... en blijven lachen?...

Lek, lekker, lekkerst

Ieder jaar opnieuw sta ik weer versteld van de volksverhuizingen die veroorzaakt worden door Kerstmarkten.
De lokale middenstand en andere opportunisten doen hun best om zo veel mogelijk aan het door Coca Cola verzonnen cliché-plaatje te beantwoorden, en zo hun sok (of zak) te vullen...
Maar het kan ook anders uitpakken. Vorig jaar lag er sneeuw en was het hier ijzig koud, maar deze keer viel het -letterlijk- in het water. De Kerstman liep deze keer "Hohoho" te roepen omdat zijn paraplu oversloeg van de wind, en omdat hij een hele klets regenwater in zijn nek kreeg dat van een tentzeil afwoei.
De kinderen van de lokale Scouting stonden lotjes-in-envelopes te verkopen maar het leek meer op papier maché-en. Een straatorkest hield zijn instrumenten droog door onder de luifel van een winkel wat deprimerende deuntjes te blazen. De vuurkorven werden brandende gehouden door een stel jongeren, maar je had hen voor verzopen honden kunnen aanzien. Het advocaatkraam van het VVV trok weinig volk, zodat de dames aan de balie dan maar zelf de advocaat opgemaakt hebben. Bij alle andere kramen bleef de Glühwein en de erwtensoep wijselijk in de verpakking.
Het ouderwetse oliebollenkraam op de markt probeerde dapper zijn overbuurman wat te verblinden met zijn toch wel troosteloze romantische uitstraling. Daar recht tegenover stond namelijk een ouderwets ogend spiegelpaleis (annex apres-skihutje, annex balzaaltje, annex buurtcafé). En daar zat al het volk op elkaar gepakt dat anders buiten op de markt loopt.
Alles beter dan in de gietende regen lopen, zeker?

Collectebus

Hier in de buurt is nauwelijks openbaar vervoer. En dan wil de overheid nog het dichtstbijzijnde treinstation sluiten... Als ik dan zo'n bui heb dat ik niet met de auto wil, hoe moet ik dan op reis?

Onlangs zijn we met zijn tweeën een dagje weg geweest, maar we waren aangewezen op een "autocar", een bus van een touringbedrijf.
Dat is redelijk comfortabel en je hoeft niet urenlang op de weg te letten. Je kunt op je gemak wat socializen, je benen strekken en af en toe een hapje eten, of wat drinken....
Aan de andere kant was ik wel bang dat ik in een bus met bejaarden zou terechtkomen... Dat viel wel mee, maar ik moet toegeven dat we met z'n beidjes wel de gemiddelde leeftijd een stuk naar beneden haalden.
Enkel dat ritueel op het eind, dat viel wat tegen. Een brave sociale ziel denkt dan dat ze met de pet moet rondgaan. "Voor de chauffeur".
Hoezo? Die man wordt toch betaald door het busbedrijf? Ik krijg toch ook op het eind van een werkdag geen extra fooi van mijn baas omdat ik mijn werk naar behoren gedaan heb. In mijn woordenboek heet "loon naar werken" nog altijd "salaris".
Maar ik was wel bang dat ik ergens -als straf- langs de snelweg in één af andere tent zou gedumpt worden, waar ze me een aerodynamische eierkoker of een elektrische deken zouden aansmeren...