Storm in een glas water

Het waaide behoorlijk; dat merkten wij ook wel. Maar als echte toeristen lieten wij ons niet van ons stuk brengen en gingen we in de zon (maar niet bepaald uit de wind) op een terrasje zitten. Het had natuurlijk al een aanwijzing moeten zijn, toen het verveelde weekendhulpje dat in de bediening werkte, de menukaarten op tafel legde: ze waaiden in de zelfde beweging van de tafel af.
Maar echt hilarisch werd het toen de twee dames die tegenover mij zaten hun salade kregen. Het ene bord werd steeds leger, en het andere steeds voller, nog voor ze een hap hadden genomen. De sla van de ene waaide gewoon in het bord van de andere.
Ik had wel eens willen zien wat er zou gebeurd zijn als ze bijvoorbeeld een gevulde soep of een dikke biefstuk met veel roomsaus hadden besteld.