Zo werkt dat

Hoeveel mensen nu precies gezegd hebben "Dat wil ik nu ook wel eens meemaken", weet ik niet meer. Maar neem van mij aan dat het veel minder glamorous is dan het lijkt.

Een fotoshoot met modellen prikkelt natuurlijk de fantasie, en roept beelden op uit Benelux' Next Top Model, maar het is vooral veel wachten. En met dergelijke tropische temperaturen wil dat wel eens tegenvallen.
De styliste en de make-up-artist liepen zich urenlang het vuur uit hun sloffen, en de assistent van de fotograaf wist van lieverlee niet hoe hij moest draaien of keren met zijn gigantische witte reflectiescherm. De fotograaf verloor echter geen enkel moment zijn coolness. En de modellen drapeerden zich gewillig over zitmeubelen...

En wat ik daar liep te doen?
Ik moest zeggen hoe ik het allemaal wou...
It's better than working...  ;-)

Façade

Tafelspringers die hun mening niet onder stoelen of banken steken, jagen nogal eens hun tegenstanders op de kast. Nochtans is het in de politiek de bedoeling om je skeletten in de kast te houden en je niet te laten kisten.
Op dit moment zijn ze in de Belgische politiek bezig om juist de meubels te redden. Maar wat heb je aan meubels als je geen huis, of nog maar een dak boven je hoofd, hebt?

Over huizen gesproken, is het niet verstandiger om je niet te verstoppen achter façades, en de kerk in het midden te houden?

Nederlands landschap

Het Nederlandse politieke landschap wordt dus grondig hertekend.
Want de voorbije verkiezingen halen blijkbaar het ergste in de Nederlander naar boven. De recente crisis was (en is nog steeds) een bedreiging voor de portemonnee van de gemiddelde Nederlander. Daarom wil de grote verdiener zijn centen houden, en wil de man met een karig inkomen niet dat zijn geld naar de buitenlanders gaat.
Het resultaat is dus dat ze of voor de kapitalisten, of voor de racisten stemmen.
Een treurige ontwikkeling.

Laten we hopen dat de Belgen nou niet in het zelfde schuitje gaan zitten.

Tekeningen achter glas - 2

Het probleem met het vitrine-kastje was er blijkbaar een in twee fasen. Goed, het ding stond open, toen ik vorige vrijdag mijn spullen van de tentoonstelling ging ophalen. Ze hadden het open gekregen.
"En zo werkt het," zei de mevrouw van de VVV, en schoof het deurtje dicht. "Als ik hier op druk, dan..."
Oeps..
Nu was het kastje weer op slot. En de sleutel nog steeds zoek...

Op zo'n momenten wil ik dus ergens-ver-weg zijn. Ergens in het midden van de Atlantische Oceaan of zo? Op een boot? Achter een glas Cuba Libre? Maakt niet uit. Als het maar ver weg is...

Tekeningen achter glas

Toen ik in Purmerend en Alkmaar zat, liep mijn expo gewoon door. Er was echter één pro-bleempje. Het vitrine-kastje waarin mijn schetsboekjes lagen, kon niet op slot. En die boekjes hebben toch een vrij grote (emotionele) waarde. Maar mijn vrees bleek ongegrond, want tijdens mijn afwezigheid was iemand er in geslaagd om de deurtjes toch op slot te doen.

Alleen weet nu niemand meer wie die "iemand" was. En hoe we die deurtjes weer open krijgen. Want ook de sleutels zijn zoek.
Nou ja, die boekjes liggen voorlopig veilig.
En ik heb er nog een paar...