Teken aan de wand

Er is wel eens ooit gesuggereerd in de comments van deze blog dat ik strips zou moeten maken...
Dat héb ik ooit gedaan. En ik heb jaren strips gerecenseerd, en schrijf nu nog voor een stripblad.
En mijn vrouw heeft strips vertaald, en mijn broer ook.
Maar nog mooier is, dat mijn zoon vandaag de prijs voor de Beste Schoolkrant-Strip van het land heeft gewonnen.
Dat zit in de familie zeker?

Zou het een teken aan de wand geweest zijn dat hij twee weken geleden op school gestraft werd omdat hij op de muren van de meisjes-WC stond te tekenen?

Zo zie je maar: de ene week verguisd, de andere week gevierd...

Schitterende sax

Het was zondagmiddag en er zat hoop en al twintig man in de kerk. Vóór de middag kan ik mij daar iets bij voorstellen, maar ik had geen flauw idee hoeveel mensen zouden opdagen voor een saxofoonkwartet dat voor een paar honderd euro helemaal uit Limburg kwam.
En de afwezigen hadden weer eens ongelijk...
Het hele leven van enfant terrible Adolphe Sax kwam voorbij, geschetst aan de hand van muziekfragmenten: klassiek, fanfare,... maar ook een tango. En helemaal verbluffend was een trance stuk dat gecomponeerd was op een spoken word-fragment van jazz-trompettist Chet Baker.
Bovendien scheen de winterzon binnen, en kleurde de kerkvloer in alle tinten die in de glasramen voorkwamen.
De koperen blaasinstrumenten schitterden op meer dan één manier. De zon zakte langzaam, en de gloed nam toe...
Op een bepaald moment zag ik niks meer, omdat ik in tegenlicht naar het ensemble moest kijken. En dan blijft er alleen nog de mogelijkheid om te luisteren en te genieten...
Ik heb nog nooit met zo veel plezier omgekeken naar een kerkbezoek.

De wereld van tegenwoordig

De moderne multimedia en massa-communicatie-middelen van tegenwoordig zijn een zegen! Als je op een feestje zit, zet je je koptelefoontje van je MP3-speler op, je klapt je gameboy open, en je houdt je GSM bij de hand.
Terwijl de rest van het gezelschap zit te koffieleuten...

Asociaal? Absoluut niet.
Als je het oudste kleinkind bent, heb je niks aan rondrennende neefjes en nichtjes. En de volwassenen doen geen moeite om je te betrekken in hun wereld...
Dan geef je hen toch een koekje van eigen deeg, en trek je je terug in je eigen wereld. Als ze je nodig hebben, dan moeten ze maar bellen...

Op een rijtje

Op de radio word je ermee om de oren geslagen: de verkeersmeldingen. En net zoals het weer en de voetbaluitslagen, zijn die sterk overroepen.
Ik zet het even op een rijtje voor je...
Ik sta geregeld 's ochtends EN 's avonds een kwartier voor een brug die opengaat om schepen door te laten. Af en toe sta ik vijf minuten voor een slagboom voor een goederenspoor. En als ik erg laat ben, schuif ik nog eens tien minuten aan op de afrit van een snelweg.
In het béste geval zit ik driekwartier in de auto. Maar als ik die drie hindernissen meetel kan de reistijd naar mijn werk een half uur langer uitvallen.

Een half uur tijdverlies? Ik dacht 't niet.
Opeens krijg ik namelijk tijd om leuke dingen te doen waarvoor ik anders nauwelijks tijd maak. Waarom zou ik een half uur zitten sakkeren en zeuren als ik een dozijn CD's bij de hand heb? Ik luister naar mijn favoriete muziek, of blijf bij door naar de radio te luisteren. Of ik zit een stukje te lezen. De krant, een tijdschrift... Is de slogan van Barnes & Noble niet "We gave you time to read"?

En ik krijg natuurlijk plots de kans om iets te tekenen, zoals dit...

Fanatiek

...hij is twaalf, en een echte vechter in de goede zin van het woord. Daarom ging hij fanatiek aan de slag toen hij op school de opdracht kreeg om een spreekbeurt te houden over "de krant". Hij begon driftig artikels uit te knippen die geschreven waren door zijn oom, die een gereputeerd journalist is bij een degelijke krant (authentiek!).
Zijn teleursteling was echter groot toen zijn klasgenoten hem niet geloofden, en hem een leugenaar noemden, omdat zijn familienaam niet dezelfde is als die van zijn oom...

Een paar weken later moest hij een boekbespreking maken, dus trok hij geëngageerd een boek van zijn tante uit de kast, want zij is een gerespecteerde kinderboekenschrijfster (authentiek!).
Maar ook nu weer kreeg hij beschuldigingen naar zijn hoofd. "Jij liegt ook altijd!" was zijn deel, toen ook hier zijn familienaam anders was dan die van zijn tante...

Het leven van een twaalfjarige kan hard zijn. En als ik niet zo veel bewondering voor zijn inzet had, zou ik hier hard om lachen, want het is natuurlijk een onweerstaanbaar grappig voorval. Voor ons.
Niet voor hem.