De tijd van het jaar

Vorige week liep ik binnen bij de afhaalchinees en verwonderde me over de flink uit de kluiten gewassen dennenboom die midden in de gelagzaal stond. Was dat een staaltje commercieel denken, of een gebrek aan eigen culturele authenticiteit? Het werd echter nog erger toen ik afrekende. Ik kreeg samen met mijn wisselgeld een kalender. Een Chinese dacht ik.
Nee hoor. Het onding was dan wel opgerold en op synthetische bamboe gedrukt, maar stelde gewoon het jaar 2009 in onze jaartelling voor. De bovenste helft van de kalender was echter een illustratie van de wezens uit de Chinese dierenriem, met hun betekenis. En het geheel was opgemaakt in een Oosters aandoende typografie. Wat heb ik hier aan, vraag ik mij dan af.

Maar vorig jaar heb ik het nog zouter gegeten. Bij wijze van spreken dan.
Ik had op de website van een uitstekende en gastronomisch verantwoorde Chinees een speciaal menu voor het Chinees Nieuwjaar zien staan. Toen ik dat menu bestelde, kreeg ik als antwoord "Oo, dat hebben we niet". Maar wel in keurig Nederlands.

Haal ik nou tijdstippen door elkaar, of zij?

Vier stappen

Als ik ergens in een verloren momentje zit te schetsen, en mijn tijd is op, dan is mijn schets ook meteen klaar. Ik ga er een andere keer niet aan verderwerken. Klaar is klaar.

Maar voor een keer heb ik een uitzondering gemaakt. Een paar dagen in de week sta ik op dezelfde plek in een file'tje. Soms maar een paar minuutjes, soms wat langer.

En daar kreeg ik het idee om te schetsen wat ik daar iedere keer zie. Het uitzicht verandert toch nooit...

Het eindresultaat van de eerste schetspoging zie je op de linkse tekening. Een paar dagen later ging ik verder, en dat resultaat is te zien op de tweede scan... Het eindresultaat is de rechtse schets.

Paniekvoetbal

Stel... ("Stel"' he) dat ik een leuke baan heb, met een aardig inkomen, maar ik ga iets te vaak uit eten, en ik ga eigenlijk veel te veel op vakantie. Ik wil ook de nieuwste multimediasnufjes hebben en ook de nieuwste blitse auto's geven me extra status. Ik wil er modieus bij lopen en ik gooi met geld om te scoren bij mijn vrienden. Ik geef bovendien veel uit omdat dat macho overkomt, en ik besteed alles uit wat ik goedkoper zelf zou kunnen doen. Kicken, toch?
Op het eind van de maand (of het boekhoudjaar) heb ik de krijtlijnen ruim overschreden, en vallen er financieel wel wat gaten, maar die vul ik door een nieuwe put de graven om de vorige te dempen.
En als het echt dramatisch wordt, laat ik alles schieten en ga ik aankloppen bij de overheid. Zij zullen toch wel mijn probleem oplossen, zeker?
Mooi niet, dus.

En toch is het precies dat wat de Amerikaanse autoconstructeurs ons nu flikken.
Eens kijken of dit potje paniekvoetbal een beker verdient...

Rare snuiter

Het begon ruim een week geleden: akelig gevoel in mijn gewrichten, rillerig, zwaar hoofd, warm-en-koud-tegelijk...
Maar ik ging toch werken, met het nodige gehoest en geproest. En toen ik thuis kwam, had ik net genoeg fut om te eten, en ging ik vrijwel meteen naar bed.
Het zou wel vanzelf over gaan, dacht ik.
De hoofdpijn en het overmatige snuiten bleven echter. Het werd zelfs erger. Blijkt het nu een ontsteking van de bijholten te zijn.
Dus blijf ik maar in bed. Maar het bwèèkes-gevoel blijft. Ik ben te moe om te lezen, en te wakker om te slapen

Om de slogan van de Amerikaanse boekengigant Barnes & Noble te parafraseren ("We gave you time to read"): ik heb opeens tijd gekregen om te tekenen. Alleen wil het niet zo lukken.
Dit is het eerste wat ik zie als ik mijn ogen open doe (als ik alleen in bed lig).