Gluren bij de buren

Gluren over de muren bij de buren. Dat zouden we vaker moeten doen...
Ik had deze week een interview met de op een na best verkochte krimi-auteur van het Nederlandstalige gebied. Hij is Vlaming en het publiek was Nederlands...
En toen ik Pieter Aspe (want over hem heb ik het) vroeg of hij vaak lezingen deed in Nederland, antwoordde hij tot mijn verbazing "Nooit. Ik word nooit gevraagd.".
Maar in Vlaanderen toch wel?
"Ja, maar ik doe al zes jaar geen lezingen meer" bekende hij.
Op de Antwerpse boekenbeurs zie ik hem nochtans ieder jaar op zijn vaste plekje zitten, verscholen achter ellenlange files fans die aanschuiven voor een handtekening. Vast allemaal Vlamingen.
De opkomst van de Nederlanders en hun interesse voor het interview was miniem. Ze kennen het fenomeen Aspe niet. "Is dat die man niet van de TV?"
Zijn Nederlanders niet geinteresseerd in Vlaamse auteurs? Aspe verkoopt moeiteloos 60.000 exemplaren van elk nieuw boek en laat daarmee bijvoorbeeld gemakkelijk de Nederlandse succesauteur Tomas Ross achter zich.
Wie kan mij uitleggen waarom Baantjer wel loopt in Vlaanderen, en Aspe niet in Nederland? Het is gek hoe weinig wij van de cultuur en de levenswijze van ons buurland afweten. En omgekeerd.