Aan de ene kant, aan de andere kant

Het is toch raar... Als ik op een terrasje zit, en ik begin te tekenen, dan zie ik vanalles. En eigenlijk is uitgerekend dát het mooie aan tekenen: je wordt gedwongen om dingen aandachtig te bekijken. Zo zie je méér dan wanneer je ergens achteloos aan voorbij loopt. Dit zonnige terrasje in Apeldoorn bijvoorbeeld, zag ik vanop een terras daar recht tegenover, in de schaduw. Ik begon op de bouwstijl van de gevel te letten... hoe de mensen boven hun gordijnen hadden opgeschoven, hoe de dakkapel een schaduw wierp op de dakschalies, hoe het glas-in-lood boven de deuren veranderde met de lichtinval...

Zou het dan toch kloppen dat je pas ziet hoe helder en licht iets is, als je zelf in het donker zit?
Of schijnt de zon altijd feller aan de andere kant van de straat?