Voor de deur bivakkeren

Ik moest vandaag in een groot ziekenhuis zijn... Neenee, niks ernstigs. Dank je.

...ik rij dus de parkeerplaats op, en zet mijn auto vier-vijf auto's van een camper vandaan. (Vlamingen gebruiken daar voor het "prachtige Nederlandse" woord mobieloom, mobile home)
Het zal wel aan de tropische temperaturen in de auto gelegen hebben, maar het duurde even voor mijn grijze hersencellen op gang kwamen.

Een camper?
Wat doet een camper op de parkeerplaats van een ziekenhuis? Zijn de wachtrijen zó lang, dat je dagen op voorhand voor de deur moet bivakkeren? Is er een beddentekort, zodat de patiënten buiten moeten slapen? Is het personeel zó onderbemand dat het niet naar huis kan?

Of waren het fans van Grey's Anatomy die een ziekenhuisvakantie gepland hebben? Maar misschien ging het hier gewoon over toeristen die met hun gezondheid sukkelden?
Ze hadden zich in ieder geval voorgenomen om te blijven, want toen ik een tijd later vertrok, stond de camper er nog.

Ik was misschien beter wat langer gebleven. Dan hadden ze daar mijn rare hersenkronkels kunnen amputeren.

Zoiets verzin je niet

Vorige zomer kocht ik "Ik ben Charlotte Simmons" van Tom Wolfe. Ik had zijn "Vreugdevuur der ijdelheden" gelezen en was erg onder de indruk van zijn filering van de New Yorkse samenleving. Zijn journalistieke analyse van de corruptie bij de overheid, de hypocrisie van de zelfverklaarde anti-racisten en de ledigheid van de beau monde resulteerde in een magische en overweldigende roman.
"Charlotte Simmons" sloeg echter een hele andere toon aan. De turf van 669 pagina's portretteerde het leven van een meisje uit een dorp uit North Carolina, dat niet weet hoe ze zich moet gedragen aan de elitaire Dupont Úniversity. Ze wordt ongewild meegezogen in een wervelende soap vol sport, sex en drank...
Het was een vaardig boek maar haalde niet het niveau van "Vreugdevuur". Te veel gebaseerd op sensatie, te ver-gezocht, te karikaturaal, te extreem, te gewelddadig...

Tot ik deze week las dat de werkelijkheid soms nog extremer kan zijn. Het boek van Wolfe had het niet over een massamoord met 32 slachtoffers, of over stoerbedoelde videoboodschappen die naar de nationale pers gestuurd worden, of over aanwakkerende rassenhaat tegenover de familieleden van de dader.

Zoiets verzin je niet. Niemand zou je nog geloven...

Een beestenleven

Met een stel paarden de zee in trekken om voor het plezier van toeristen garnalen te vangen... Ieder weekend de deuren van een kinderboederij openzetten om de geiten en konijnen halfdood te laten knuffelen... De hele dag tot aan je enkels in de stront staan om kinderen een ritje op de rug van een kermispaardje te laten maken...
Hoe ver gaat dierenliefde en waar begint mishandeling?
Voor de Nederlandse Actiegroep DierenLeed is alles dierenmishandeling, zolang je de beesten niet op het zelfde niveau zet van mensen. Gemakkelijk gezegd van achter je bureautje.
Dit stelletje flippende dierenactivisten kwam deze week in opstand tegen alle circussen in het land. Ze willen alle voorstellingen bannen en alle wilde dieren een beter leven geven. Meenemen naar huis, zeker?

Ik wist dus niet wat ik zag, toen ik een poosje geleden, op weg naar mijn werk, een stel kamelen zag grazen in de berm. Op de terugweg 's avonds heb ik even beter gekeken, en toen bleek dat op een braakliggend stuk industrieterrein een circus zijn tenten had opgezet, en dat de beesten van het malse voorjaarsgras stonden te genieten. Ze zaten aan een touw vast maar konden uitgebreid rondstappen en herkauwen.

Een circus tussen kantoorgebouwen... Kamelen tussen bureaucraten...
Zie je de parallel ook? Verzin je dan zelf een metafoor of een woordspeling?

Happy hours

Een briefje in de bus, met de mededeling dat het pakketje niet door de bus ging. En de vermelding "Crossroads"...
Tja, wat doe je dan? Je loopt naar het postkantoor, want nieuwsgierg ben je wél. Het blijkt een groot wit pak te zijn met als afzender: 480 Amsterdam Avenue, NYC.
Wie kennen wij in New York, die ons een pakketje wil sturen?

O ja: Larry en Gloria. Die runnen daar de Racoon Lodge.
Blijkt die kroeg plots van naam veranderd te zijn, en daarom sturen ze ons twee T-shirts, en een nieuwe prijslijst. De shirts zijn leuk, maar de prijslijst is beyond belief.

De Crossroads Bar is het enige café van New York dat zo'n grote keuze aan Europese bieren heeft, maar de prijzen zijn navenant. Een gewoon Amerikaans biertje van de tap kost er drie dollar, maar voor een Heineken, een Amstel of een Stella betaal je al gauw 5 dollar. Een Affligem of een Leffe kosten 7 dollar, en een Chimay Rouge 8. Voor een Duvel tel je 9 dollar neer, en een Trappist van Orval doet er 11 dollar! Voor het zwaarste lager bier ter wereld Samichlaus betaal je 12 dollar!

En dan moet je bedenken dat ik Gloria Belgisch bier heb leren drinken...