Beurs geslenterd

De Antwerpse boekenbeurs. Een jaarlijks terugkerend fenomeen. Ik ging er als kind al naar toe.
Nederlanders kijken er van op, als ik vertel dat Vlaamse scholen zelfs schoolreisjes naar de Antwerpse Expo organiseren.
De eerste keer is het overweldigend: vier gigantische hallen gevuld met boeken. You name it, they' ve got it... Maar na een paar keer heb je 't wel gezien. En toch blijf ik ieder jaar gaan. Soms meerdere keren...
Het is er snikheet, je hebt minimum een volledige dag nodig om alles te zien, en je kunt er over de koppen lopen.
Wie schetst dus mijn verbazing (Ik niet. Zelfs niet in het concept van deze schetsjes-blog) toen ik een paar dagen geleden binnenliep, op wat een topdag had moeten zijn.
Normaliter staan bij de stands van de bestseller-auteurs meterlange files met mensen die een handtekening in hun pas gekochte boek willen. Die dag echter niet. Enkel twee stripauteurs trokken wat kids...
De reguliere schrijvers moesten maar sporadisch een krabbeltje zetten. Tom Lanoye zat wat te dollen met Jef Geeraerts. Herman Brusselmans zat met zijn handen in zijn haar. Marc Reynebeau zat alle kanten tegelijk op te kijken. Zelfs bij Gert Verhulst zat geen hond...
En aan de stand van de Standaard Uitgeverij zaten alle thrillers-auteurs op een rijtje met hun duimen te draaien: Mendes, Aspe, Deflo... Ze hadden alle tijd om hun mysterie op te lossen: wáárom is hier geen belangstelling?
Een Nederlandse kinderboekenschrijfster van Clavis vatte het samen met: "Het is een typisch zondags meubelboulevardpubliek. Veel kijken, weinig kopen".