Storingen

Het lijkt wel alsof het zo bedoeld was...
Vorig jaar rond deze tijd viel de hele gemeente zonder elektriciteit. Het vroor toen, en het had gesneeuwd. Het was dus een hele klus om je huis warm te houden, en veel gezinnen konden geen eten maken. Dagen lang werd er gemopperd over het nutsbedrijf, en over de gemeentediensten...
Gisteren, op de dag af een jaar na de elektriciteitsstoring, vielen we zonder gas. Sommige inwoners vermoedden zelfs een grapje van het nutsbedrijf. Gelukkig viel het weer nogal mee, dus konden de elektrische kacheltjes opgeborgen blijven.
En ook nu was het weer een heel gedoe om iedereen voor te lichten. Hoofdgaskranen moesten dicht, en er werd een huis-aan-huis-controle gedaan uit voorzorgsmaatregel. En voortdurend kwamen er berichten op de lokale omroep, en op sites van het nutsbedrijf en op die van de gemeente. Dat was vorig jaar niet mogelijk...

Maar nu vraag ik me af wat het volgend jaar zal zijn. Een probleem met de waterleidingen? Of hebben ze al wat geleerd van '53?

B'venue

De Brusselse Avenue Louise is sans doute nog steeds een prachtige laan met schitterende Belle Epoque-gevels, en met in deze tijd van het jaar, een magnifique schouwspel van vallende bladeren die bij iedere passerende auto weer opdwarrelen... Het statige Hotel Stéphanie straalt nog altijd zijn grandeur uit en het is bon ton dat de limousines de weg versperren op de parallelweg...
Sommige commercanten laten hun savoir faire zien en hebben nu al hun etalages ingericht met Kerstmis in het achterhoofd. Klanten met dikke portemonnees vinden le dernier cri bij Max Mara of Hugo Boss. Wie soit disant iets stuk te gooien heeft, kan zijn hart ophalen bij Villeroy & Boch, of Wedgwood. En wie het echt bont wil maken, kan bij 'Fourrures Michel Le Jeune' terecht, quoi. Noblesse oblige.

Maar dat Fráns, hé.
Even entre nous:... Dat veel Brusselaars geen Nederlands willen spreken, soit. Maar dat ze 't niet kunnen, is kwalijker.
Ik erger me er niet aan. Ik moet er om lachen. Vooral als ik na een lunch een reçu krijg met de vermelding 'Smakkelijk en tot ziens'.
...en ik maar tegen mijn kinderen zeggen dat ze aan tafel niet mogen smakken.

Beurs geslenterd

De Antwerpse boekenbeurs. Een jaarlijks terugkerend fenomeen. Ik ging er als kind al naar toe.
Nederlanders kijken er van op, als ik vertel dat Vlaamse scholen zelfs schoolreisjes naar de Antwerpse Expo organiseren.
De eerste keer is het overweldigend: vier gigantische hallen gevuld met boeken. You name it, they' ve got it... Maar na een paar keer heb je 't wel gezien. En toch blijf ik ieder jaar gaan. Soms meerdere keren...
Het is er snikheet, je hebt minimum een volledige dag nodig om alles te zien, en je kunt er over de koppen lopen.
Wie schetst dus mijn verbazing (Ik niet. Zelfs niet in het concept van deze schetsjes-blog) toen ik een paar dagen geleden binnenliep, op wat een topdag had moeten zijn.
Normaliter staan bij de stands van de bestseller-auteurs meterlange files met mensen die een handtekening in hun pas gekochte boek willen. Die dag echter niet. Enkel twee stripauteurs trokken wat kids...
De reguliere schrijvers moesten maar sporadisch een krabbeltje zetten. Tom Lanoye zat wat te dollen met Jef Geeraerts. Herman Brusselmans zat met zijn handen in zijn haar. Marc Reynebeau zat alle kanten tegelijk op te kijken. Zelfs bij Gert Verhulst zat geen hond...
En aan de stand van de Standaard Uitgeverij zaten alle thrillers-auteurs op een rijtje met hun duimen te draaien: Mendes, Aspe, Deflo... Ze hadden alle tijd om hun mysterie op te lossen: wáárom is hier geen belangstelling?
Een Nederlandse kinderboekenschrijfster van Clavis vatte het samen met: "Het is een typisch zondags meubelboulevardpubliek. Veel kijken, weinig kopen".

Rembrandt rocks!

Rembrandt is eigenlijk de Herman Brood van zijn tijd. De twee Nederlanders hebben opvallend veel dingen gemeen. Ze worden allebei behoorlijk overschat maar hebben een flamboyante levensstijl. Vrouwen stonden centraal in hun leven, en ik heb de indruk dat ze vakkundig de boel bedonderden.
Hun geboorteplaatsen hebben ze achter zich gelaten om in Amsterdam te gaan wonen, waar ze een vlugge en indrukwekkende opmars hebben gekend. Maar ze zijn ook net zo snel weer van hun voetstuk gedonderd. Hun oeuvre kwam er op neer dat ze het leven uitvergroten en daar een neerslag van gaven in plaatjes vol clichés. Hun schilderijen gebruikten ze als betaalmiddel en de beau monde koketteerde met het extravagante gedrag van de twee...

En dat is nu nog altijd zo. Ze werden dit jaar allebei wéér op een voetstuk geplaatst. Brood in het Groninger Museum (en in tal van boeken en films - en bij de Blokker), en Rembrandt op heel uiteenlopende locaties (waaronder het Rijksmuseum, hierboven).

...ik geef toe, ze hebben allebei hun kwaliteiten. Maar blijkbaar worden die ondergesneeuwd door een lucratieve over-exposure. Of zat u echt te wachten op een theeservies met landschapjes van Rembrandt, of de zoveelste broodtrommel?... Opdoeken, die handel.

Belaagd

Sinds een tijdje loopt op de Nederlandse TV het programma "The Beauty and the Nerd", een kruising tussen (om maar iets te zeggen) "Boer zoekt vrouw" en "Temptation Island".
Niet dat ik het programma ooit gezien heb, maar het trailertje is reden genoeg om niet te kijken. Daarin beweert een dom blondje dat de toren van Pisa in Rome staat, en vermoedt een geek dat de bikini-lijn van de vrouw ter hoogte van de borsten ligt.

Maar wie nu denkt dat dit een nieuw format is, vergist zich. Al jaren wordt de bekendste nerd van Nederland belachelijk maakt, en belaagd door vrouwen. De Vlaamse politica Freya van den Bossche vond 'm kleinburgerlijk, Nederlands meest bejubelde pin-up Katja Schuurman mocht 'm zoenen (zelfs cabaretier Jürgen Raymann mocht dat!) en coming talent Sophie Hilbrand mocht 'm ook voor aap zetten...
En hij maar balken en de bevolking een gebrek aan normen en waarden voor de voeten gooien. Ik denk dat hij door de bomen het bos niet meer ziet...