Vertakkingen

Eigenlijk willen we allemaal weten waar we vandaan komen. Daarom laat stamboomkunde weinig mensen onverschillig. En of je nu dagenlang in een stadsarchief zit om het onderste dossier boven te halen, of je laat je vingers achteloos door een oude schoendoos met verkleurde foto's gaan... feit is, dat maar weinig mensen kunnen weerstaan aan de drang naar nostalgie. En hoe groter je familie is, hoe groter het plezier, en hoe heldhaftiger de verhalen...

Een grote familie heeft echter een groot nadeel. Op een bepaalde leeftijd begin je afscheid te nemen van de oudste leden. Het wordt pas echt eng als je dat meerdere keren per maand moet doen. Op den duur zijn de enige familiereünies die je nog hebt, begrafenissen...

De voorbije drie weken bijvoorbeeld al twee keer. Akelig.

Waar het om draait

Hoe meer je er op gaat letten, hoe meer het je opvalt. Je moet eens de auto voor je in de gaten houden als je een rotonde (voor de Vlamingen: een rondpunt) nadert. Waarom gebruiken zo veel chauffeurs hun knipperlichten naar links?

Terwijl je op een rotonde toch echt naar rechts afslaat. Maar veel mensen denken blijkbaar dat ze naar links moeten knipperen omdat de weg naar links draait. Laat me je dit vertellen: de weg op een rotonde draait altijd naar links. En zolang je je baanvak blijft volgen, hoef je niet te knipperen. Pas als je de rotonde verlaat... geef dat dan even aan. Met je richtingaanwijzers, naar rechts.

En zelfs in de overdrachtelijke zin, zijn er veel mensen die links en rechts niet uit elkaar houden. Links praten, en rechts stemmen, bijvoorbeeld.

Bollen

Dat hadden we niet afgesproken. Ik voel me bekocht. Ik wil mijn geld terug. De bedoeling was dat ik een degelijke zomer zou krijgen. Met veel zon, en lekker lome weekends. En een mooie vakantie. Heb jij 'm gezien? Ik niet.
En nu krijgen we ook geen goed verzorgde winter. Geen witte kerst. Geen prachtige berijmde januari-ochtenden of bevroren vijvers. Geen Elfstedentocht...
Wat krijg ik in de plaats? Krokussen in mijn tuin. Zelfs al onkruid tussen de klinkers van mijn oprit. En 15 graden in de weekends en geen terrasjes om op te zitten. Windstil weer en veel zon, maar geen opwaaiende lentejurkjes of diepe decolletés.
Ik wil mijn geld terug!

Rat van fortuin

Deze onafgewerkte strandtekening wil ik even gebruiken om dat andere onafgewerkte strandverhaal te illustreren dat deze week heel Nederland in de ban houdt: de verdwijning van de Amerikaanse tiener Natalee Holloway.
Voormalig Telegraaf-journalist Peter R. De Vries maakt sinds jaren misdaadprogramma's op de commerciële omroep SBS6. Hij is niet vies van een beetje "vertekenen van de werkelijkheid" en heeft een nogal "assertieve" aanpak. Maar in dit verhaal is geen stoffelijk overschot.
En geen dader.
Jawel, vindt De Vries, en als het moet zal ik een dader maken. Hij heeft dus besloten om de verdachte Nederlandse tiener Joran van der Sloot te doen hangen. Hij heeft 'm in de voorbije week doen "bekennen", door hem er in te luizen met een verborgen camera. De bekentenis bestond uit drie lulverhalen waarin Van der Sloot onsamenhangende stoere scenes schetst die hij ook al eerder tegen de Arubaanse justite vertelde, en die in weer een andere versie ook in zijn boek staan.
Boek? Zie je wel, vindt De Vries, hij wil er een slaatje uit slaan.
Maar wie zat de maandag na zijn eigen zelfverheerlijkende programma in alle toonaangevende Nederlandse talkshows. En wie heeft de rechten van zijn stiekeme beelden voor een fortuin verkocht aan Amerikaanse omroepen. En wie zit voortdurend te verkondigen dat hij niet bij Larry King en Oprah Winfrey op schoot wil gaan zitten?...
Het is natuurlijk moordend voor je geloofwaardigheid als je jezelf belangrijker begint te vinden dan het nieuws zelf.
Die letter R in zijn naam, zou die voor riooljournalistiek staan, of voor rat? Vast niet voor relativeringszin...