Golf

Ik had natuurlijk op vakantie kunnen gaan naar de Golf van Biskaje, de Golf van Venetie of de Golf van Napels. Maar nee. Wat doe ik? Ik ga op vakantie naar de golf van Middenbeemster. En daar is niet eens water.
Sterker nog: de golf van Middenbeemster is de golfclub van Middenbeemster. En die hebben dus een hotel.
Als ik 's ochtends de gordijnen van mijn hotelkamer opentrok, zag ik het plaatje hierbij (met soms wat mensen met spuuglelijke broeken).

Maar het had nog erger gekund. Ik had in de Golf van Mexico kunnen zitten. Daar loopt het echt de spuigaten uit.

Gulden middenweg

Soms hoor je mensen wel eens spreken over de "gulden middenweg". Maar wat is dat, en -vooral- waar ligt die?

De 'gulden' is sowieso in 2001 afgeschaft dus dat voorvoegsel kun je gewoon vergeten. Maar de 'middenweg' bestaat wel zeker. Die ligt namelijk in de Nederlandse gemeente Middenbeemster. Die straat heet officieel de N243  en verbindt de Noorddijk met de Zuiddijk.

De Beemster is vooral bekend van zijn kaas, maar het is een streek met een bizar landschap. Als je op een van de buitendijken loopt dan heb je aan de ene kant een waterloop die vrijwel op het zelfde niveau van de straat ligt, en aan de andere kant ligt een landschap dat acht tot tien meter lager ligt. Dat komt omdat het gebied eigenlijk een droogmakerij is, een leeggepompt meer.

Stel je nou voor ("Stel!") dat die dijk doorbreekt, dan is meteen ook Middenbeemster, het dorp in het midden weg...

Wangen

Vorige week nog, vroeg iemand mij op mijn tentoonstelling (die nog twee weken loopt) of ik geen mensen tekende.
Dat doe ik inderdaad niet.
Niet meer.
Ten eerste omdat mensen niet stil zitten als ik ze teken. En ten tweede omdat mijn portretten toch nooit lijken.
Maar soms is er iemand die toch lang genoeg stil zit, en die er niet om geeft of ze er op lijkt. In dit geval bijvoorbeeld was ze zich er niet eens van bewust dat ik haar tekende.
Dat zou toch maar rode wangen opgeleverd hebben...

Een andere hoek

Ik geloof niet dat ik ooit twee keer de zelfde schets heb gemaakt. Ik heb echter wel verschillende keren de zelfde gebouwen op papier gezet. Onze lokale kerk bijvoorbeeld is zo dominant in het stadsbeeld aanwezig dat je hem vanop ieder terras op de markt duidelijk in beeld hebt.
Maar een week of twee geleden nestelde ik mij met een Hoegaarden op het terras van een zaak waar ik niet zo vaak kom. 
Dat leert je de dingen vanuit een ander perspectief te zien.
En hoe meer je drinkt, hoe meer perspectieven je ziet... ;-)

...of moet ik er een tekeningetje bij maken?

Zonder dat ik er erg in heb, heb ik in al die jaren best veel schetsboekjes verzameld. En die vertellen een boeiend verhaal. Waarom zou ik dat dan niet delen met anderen?

Op deze blog doe ik dat al een aantal jaren, maar ik heb ze nog nooit eerder tentoongesteld in een expositieruimte...

Et voila, ze zijn nu ingelijst, en vanaf volgende donderdag hangen ze te kijk voor iedereen die ze wil zien. En bovendien kun je de originele boekjes bekijken, samen met nog wat losse schetsen en vingeroefeningen.

Best spannend, eigenlijk...

Muziek verzacht de zeden

Een kind dat muziek leert spelen, kun je alleen maar aanmoedigen. Als dat kind er niet meteen de brui aan geeft, kopen sommige ouders een instrument, en een enkeling gaat zelfs zo ver dat hij een piano koopt voor zijn dochter.
Tot daar niks verkeerd.
Maar als dat zelfde kind dan jarig is, en trots haar piano toont aan de hele familie, dan denken plots alle nichtjes en neefjes dat ze ook muziek kunnen spelen. Eindeloos. En oorverdovend. Dan krijg ik de neiging om dat instrument door het raam te gooien. En al die kinderen er achteraan.

Ja, ik heb zelf ook kinderen. En die spelen ook. Buiten.