Blad voor de mond

De auto stond met de laadklep open op de oprit. Ik stond voorovergebogen om een krat met kerstboodschappen uit de kofferruimte te tillen, toen ik achter mij hoorde: "Is het verkocht?"

Ik wist niet wat ik hoorde, zette een verbaasde blik op en draaide me om, maar nog voor ik kon reageren, herhaalde het oude vrouwtje dat achter mij stond: "Is het verkocht?"
"Pardon?" probeerde ik.
"Het huis," zei ze. "Het huis hiernaast. Er stond toch een bord in de tuin? En nu is dat weg..."
Er ging van alles door mijn hoofd: wie is dit mens? En ja, het huis van de buren was inderdaad verkocht. Voor een redelijke prijs. Het ging snel. Ze hadden iets anders gekocht. Enkele straten verder. Ze zouden tegen het voorjaar weg zijn... Maar gaat dat dit mens iets aan?
Voor ik iets onder woorden kon brengen - en meestal lukt me dat vrij aardig - zei het oude vrouwtje: "Ze zijn uit mekaar zeker?
Normaal heb ik geen moeite om iemand van repliek te dienen, maar deze keer stond ik echt met mijn mond vol tanden. En voor ik goed en wel besefte wat ze had gezegd, liep ze verder...

Wie heeft nog kranten of roddelbladen nodig, met zo'n buurtbewoners?