30 november, 2009

Schrijven

Als je als jonge vader met een kinderwagen over straat loopt, dan zoek je 't. Geheid komen de vrouwen op je af, alsof je een magneet bent. Maar sinds vorig weekend weet ik dat er nog een manier is om het instinct van vrouwen in gang te zetten. Niet hun moederinstinct, maar hun typische vrouwelijke nieuwsgierigheid...
Ik stond op een rockconcert tegen de bar geleund, te tekenen. Het was er donker en zeer lawaaierig. En plots komt iemand in mijn oor schreeuwen ..."wat ik allemaal opschrijf?". Verwonderde blikken waren mijn deel, toen ik liet zien dat ik niet schreef, maar tekende.
Anderen pakken het subtieler aan en komen op twee passen van mij vandaan staan, en denken vast dat ik stekeblind ben (want ik zie "vast niet" hoe ze voorzichtig zijdelings dichterbij schuiven om over de rand  van mijn boekje te kijken).
En steeds weer geniet ik van de verbazing van die mensen  als ze zien dat ik niet schrijf. En dan willen ze plots ook zien wat er verder nog in mijn boekje staat...