Ten toon stellen

Blijkbaar is het voor veel mensen niet gemakkelijk om duidelijk te zijn. Een mening hebben, of stelling nemen, betekent keuzes maken. En dat schrikt hen misschien af...
Het wordt echter helemaal warrig als je met die vrees een tentoonsteling voor OpenMonumentenDag organiseert. De expostie ging over een middelmatig architect waar niet zo gek veel over te vertellen viel, maar die op het gebied van stadsrenovatie voor deze streek wel van belang is geweest. De dames die het project op poten hadden gezet, gingen voor hun project ten rade bij de stadsarchivaris, het VVV, bibliotheken, internet, en zelfs bij de nabestaanden van de architect. Het resultaat van hun research was een indrukwekkende collectie stukken en exhibits.
En die spullen lagen dan ook vrijwel allemaal op die bewuste tentoonstelling: het rijbewijs van de architect, zijn dagboekje van de padvinders, een koperen naamplaat, een gedrochtelijk schilderij... Stuk voor stuk voorwerpen die de grote biografische lijn van de tentoonstelling vertroebelden. Ik vroeg me na het museumbezoek dan ook af, wat de bedoeling was van dit project? Wat wilden ze vertellen? Wat moest een bezoeker hier uit onthouden? Wat werd hier duidelijk gemaakt?
Een gebrek aan visie? Het luxe-probleem van het overaanbod aan parafernalia?
Verbijstering was dan ook mijn deel toen ik, na afloop, een van de organiserende dames daarop aansprak (ik ken haar persoonlijk - we hebben nadien nog een hele poos gezellig op een terrasje in de zon gezeten). "Ach", zei ze. "we hebben die spullen nu tóch. Dan kunnen we ze net zo goed laten zien..."