Uit de voeten

De eerste tekening is een niks-aan-de-hand-schets van jaren geleden. Rustig in de tuin met een boek (een schetsboek in mijn geval) en een voordehandliggend object bij de hand.

De tweede tekening is deze week gemaakt. De stijl is opvallend anders, maar de voet ook. En er hoort een iets ingewikkelder verhaal bij. Anderhalve maand geleden had ik plots een wondje op mijn scheenbeen. Een insectenbeet, vermoedde de huisarts. Maar mijn onderbeen en mijn enkel begonnen plots op te zwellen. Een vochtophoping, stelde die zelfde arts me gerust. En dat gaat vanzelf weer weg, wist hij.

Niet dus. Inzwachtelen, adviseert de dokter nu... En bloed laten prikken, improviseerde hij nog... Hij heeft zich er handig vanaf gemaakt, maar ik kan hier niet mee uit de voeten.

Het heeft veel weg van een getuigenis van een betrapte geletruidrager. Het verhaal houdt geen steek, iedereen vermoedt vanalles, en niemand weet de ware toedracht van het voorval.
En ik mocht na afloop ook onverrichterzake naar huis. Met lege handen...