Zo bekend mogelijk

Wat moet het toch goed gaan in de grafische sector. Met de verkiezingen voor de deur, kan ik niet buiten komen of ik kijk tegen een lelijke poster aan. Drukkerijen puilen uit van het papier, en paletten stapelen zich op...
Het is alsof de grafische ontwerpers overuren draaien om de meest afzichtelijke affiches te maken. Spuuglelijke kleuren, overjaarse foto's en tenenkrommende slogans... Vaak sta ik lachend naar de foto's te kijken. Allemaal plaatjes van mensen die zo bekend mogelijk willen worden. Het lijken wel pasfoto's van jaren geleden, van mensen die net van de kapper komen en voor de gelegenheid hun zondagse pak hebben aangetrokken.

En wat me dan nog het meest tegen de borst stoot, (en da's minder om te lachen) is dat in de kleinste dorpjes de meeste extreemrechtse kreten hangen. In Antwerpen, Mechelen of Rotterdam zou ik dat nog begrijpen, maar in die godverlaten gaten is nauwelijks een allochtoon te bespeuren. En toch ziet het daar zwart van de bedenkelijke posters.
Bang van het onbekende misschien?