Leuk is anders
Het valt niet mee, om rustig in een gang van een ziekenhuis te zitten, terwijl je weet dat iemand waar je veel van houdt op nog geen twee meter van je vandaan, een pijnlijk onderzoek moet ondergaan. Dan kan ik wel stoer zeggen dat ik de tijd zal doden met tekenen, maar ik kan niet voorkomen dat mijn gedachten niet bij mijn schetsboekje blijven.
Ik kijk om me heen om te registreren wat ik op papier zal zetten, en dan pas valt me echt op hoe doods een ziekenhuis is. Stereotiepe gangen, koud wit licht, een geur van schoonmaakmiddelen. Overal prullenbakjes en oude tijdschriften.
Er hangen grote klokken in de gangen en toch lijkt de tijd stil te staan. En heel af en toe hoor je gevezel en gefluister. Net alsof iedereen wil ontkennen dat hier mensen bezig zijn. Mensen die geholpen moeten worden. En mensen die helpen.
posted by a r n e l at 9:28 a.m.
2 Comments:
bedankt dat ik even in je schetsboekje mocht kijken, en in je persoonlijke ervaringen.
Het is de kunst om de dingen eenvoudig te houden lijkt me.
Vooral in deze ingewikkelde tijd,met zoveel indrukken van buitenaf, mag het persoonlijke ervaren niet het kind van de rekening worden, ik geniet van je tekeningen en je spontaniteit van vertellen. groetjes jan uit doesburg.
J'aime bien cette ambiance crayonnée. Bravo, tu as du talent.
Een reactie posten
<< Home