25 februari, 2010

Suikerzakje

Je kunt er bijna zeker van zijn... iedere keer als je een koffie bestelt, krijg je een kop koffie met een suikertje, een melkcupje en "iets lekkers". Dat "iets lekkers" is de ene keer een praline (een bonbon, voor de Nederlanders), een chocolaatje of een koekje. Met een beetje geluk krijg je zelfs een kokosmakroontje of een stroopwafeltje.
En als de uitbater een goeie dag heeft, of gewoon wat verder denkt dan zijn collega's, krijg je zelfs twee suikertjeklontjes. En dat is echt een luxe want meestal krijg je zo'n suikerzakje...

Maar nergens krijg je twee melkjes!
Ik hoef die twee suikertjes niet (ik ben al zoet genoeg van mezelf) maar ik wil twee melkjes! Iedere keer moet ik er om vragen. En dan krijg ik er altijd eentje extra, maar altijd met een blik van "Wie-wil-er-nou-twee-melkjes?".
Dan had ik maar een koffie-verkeerd moeten bestellen zeker?

18 februari, 2010

Be"taal"d zetten

Een taalprobleem is pas een probleem als je er een probleem van maakt. Ik heb een hele poos in een Franstalige gemeente gewoond en heb nooit problemen gehad met anderstaligen. Integendeel... als iemand in mijn taal begon en het ging me te stroef, schakelde ik over op hun taal. Dan liep het wat vlotter...
Vorig weekend zat ik in het Groot-Hertogdom Luxemburg en zag daar vrijwel alle autochtonen drie talen door elkaar spreken. Ik vraag me dus af waarom de Belgen een taal-"strijd" hebben, terwijl de Luxemburgers er juist trots op zijn dat ze Letzeburgs, Frans en Duits spreken, tegelijkertijd. En moeiteloos...

Geldt meertaligheid niet uitgerekend als  een verrijking? Toch maakt het in Belgie nog altijd opgeld om elkaar het leven zuur te maken omwille van een taal, quoi...

07 februari, 2010

Hoekje


Iedereen doet het wel eens... je zit te telefoneren en onbewust ga je wat krabbelen op een stukje papier. Of je begint instinctief wat te droedelen op een hoekje van een dossier tijdens een saaie meeting. 
Of -zoals in mijn geval- je gaat tjdens een weinig inspirerend familiefeestje wat voor je uit staren en je begint wat te schetsen op een oude krant, met een kogelpen die toevallig op de eettafel rondslingert.