Drentelen

Een beetje drentelend hangen ze aan de kant. Soms staan ze midden in het gangpad, of net iets te veel voor het deurgat, zodat niemand vlot in en uit kan. Meestal houden ze dan een tasje vast van de Miss Etam, of van de Hunkemoller.

Soms zitten ze in een auto die dubbel geparkeerd staat. En dan nog vaak met draaiende motor. Ja, want mevrouw komt er zo aan, als ze klaar is met winkelen.
Heren, dat heet tegenwoordig shoppen. En vrouwen zijn nooit klaar met shoppen.

En -schrik niet- vrouwen zijn prima in staat om zonder u te shoppen.

Ik vraag me wel eens af wat die mannen denken, die op zaterdag in die Shopping Centers staan. Ze rijden van huis naar de winkels, houden de boodschappen vast, mogen alles in de koffer laden, en staan de rest van de middag ongedurig heen en weer te draaien.
Heren, vinden jullie dat eigenlijk leuk? Waarom doen jullie dat?

Gejengel of geboenk?

Het is erg verleidelijk om bij prachtig lenteweer voorbij een terrasje te lopen, maar...
Ach wat, ik ga gewoon zitten om te genieten van de zon, de voorbijwandelende jurkjes, een cappuccino en de lichte loungemuziek die op de achtergrond aanwezig is.
Tot een draaiorgel wordt gestart. Nu pas zie ik het onding staan, dat een beetje verdoken stond tussen twee marktkramen. Loeihard gaat dat kitschgedrocht. Met de meest verschrikkelijk versies van popklassiekers.
En alsof dat gejengel nog niet indringend genoeg is, staat de orgelman fanatiek met zijn metalen geldbakje op de maat van de muziek te schudden.

En plots vraag ik me af wat ik verkies.
Dit? Of een of andere opgeschoten puber die met een bakbeest van een ghettoblaster zijn nieuwste hiphop-cd over de markt doet schallen?
Het tweede.
Geloof me: het tweede!

Druk

Neenee, het is nog geen lente. Maar het lijkt wel zo. De krokussen in de voortuin hebben hun kopjes al laten zien. Hier en daar zie je al een tulpje of narcisje naar buiten komen.

Dan komen wij ook maar naar buiten, dacht ik dit weekend. Op de markt hebben we nogal wat cafeetjes met terrassen met een prachtig uitzicht op het gemeentehuis, de kerk en een oud gevelrijtje.

Maar uiteraard waren we niet de enigen die op het idee waren gekomen om in het zonnetje te gaan zitten. Zowat half West-Europa liep daar rond. Uiteraard was er geen enkel plekje te bemachtigen. Dus zijn we maar onverrichter zake weer naar huis gelopen.

Ach, we hebben thuis ook een terras, en de zon scheen daar ook. En het is er minder druk...

Patatten

Discretie is blijkbaar een te moeilijk woord, voor veel mensen. Het is gek hoe mensen over mij oordelen als ik ergens zit te schetsen. Zo zat ik onlangs in een restaurantje op mijn eten te wachten, en ik vond dat ik snel een schetsje kon maken. Het onderwerp stond recht voor mij op tafel.

Maar plots hoorde ik schuin naast mij iets te luid fluisteren: "Hij is aan het tekenen". (Ja, mevrouw, ik heb u wel gehoord.) En aan het tafeltje tegenover het mijne probeerde iemand reikhalzend te achterhalen wat ik aan het tekenen was. (Ja, meneer, ik heb u wel gezien.) En ook de kelner maakte een onnatuurlijke en veel te lange bocht, om te zien wat ik aan het doen was.

Dit schetsje is niet -zoals de Vlamingen zeggen- tussen de soep en de patatten gemaakt, maar tussen mijn eerste drankje en de spaghetti.
En het was een vlugge bediening.