26 januari, 2007

Prinsgemaal


Ooit de film "The Beauticien and the Beast" gezien?
Dat is een soort kruising tussen "The Beauty and the Beast", en "The Sound of Music", waarin de onnavolgbare Fran Drescher een schoonheidsspecialiste speelt, die solliciteert op een baantje van gouvernante, en zo in een fictief Oostblokland komt. Ze moet zich daar ontfermen over de zeven kinderen van het staatshoofd. De koning (gespeeld door Timothy Dalton) is een oerconservatieve weduwnaar, die diep vanbinnen eigenlijk een lulletje rozenwater is.

En dan vraag ik mij soms af waar scriptschrijvers hun inspiratie vandaan halen...

Er is een vorstendom (met de klemtoon op de laatste lettergreep) dat niet moet onderdoen voor deze hilarische film.
Maar de realiteit overtreft altijd de fantasie. Geef toe, wie zou een filmrol verzinnen over een kroonprins die mediamakers publiekelijk uitscheldt omdat ze hem altijd als "dom" omschrijven. De prins weet altijd op de goeie momenten de verkeerde opmerkingen te maken. En hij verwijt de mediamensen dan een gebrek aan respect voor zijn functie. Hij wil de hoofdredacteuren de mantel uitvegen, en zo meteen ook de persvrijheid en de democratie in vraag stellen. Lachen, toch?
Bovendien -en ik verzin dit niet- heeft de prins een broer die alle wetten aan zijn laars lapt, rommelt met een voormalig erotisch model, en het gat in zijn hand toeschrijft aan zijn adviseurs...
En de vader van de prins heeft een buitenechtelijke dochter, en een vrouw die de landstaal niet spreekt. En -ja, er is nog meer- willen de onderdanen dat de broer van de koning heilig wordt verklaard omdat hij met een Spaanse non getrouwd was.
Vergezocht, niet? Hierover kun je toch geen film maken? Wie verzint nu zoiets? Daarvoor moet je toch een slag van de molen hebben?

Maar als de film er ooit komt, moet de kroonprins een dubbelrol krijgen. Hij kan dan meteen ook de rol van hofnar spelen? Want hij zal wel altijd zijn reputatie van schertsfiguur als een molensteen om zijn nek blijven dragen...

19 januari, 2007

Gebakken lucht


Ach, leer ze me kennen de handige reclame-jongens, de marketing managers met hun gebakken lucht en de dikbetaalde PR-consultants...
Ze teisteren al jarenlang TV en radio met slogans en kreten waar heel lang werd over gebrainstormd (tegenwoordig noemen ze dat zelfs "mindzappen") en waar heel veel geld werd voor neergelegd. En waar ik spontaan kromme tenen van krijg.

Wind maken, ja... dat kunnen ze. Maar duidelijkheid scheppen is niet aan hen besteed. Integendeel. Goede baselines en quotes komen niet uit de lucht vallen... Maar soms komt er een oplossing aanwaaien.

Van dom geluk gesproken: een beter moment om de Vlaamse film "Windkracht 10" te releasen in Nederland, was er niet. Het waaide vrij pittig vorige donderdag. En de Nederlanders (en dan vooral de media) hebben vliegensvlug de boel willen opblazen. Ze spraken over het noodweer als "een crisis", en ze hadden het over een film die gebaseerd was op een Nederlandse TV-reeks. Twee keer verdraaien van de werkelijkheid (worden de commerciƫle media daar eigenlijk voor betaald?)
"Windkracht 10" is toch echt een Vlaamse reeks, weliswaar na een tijdje in co-productie met de Tros.

Hoe dom denken al die briljante media-guru's eigenlijk dat wij zijn. Die vlieger gaat niet op.
Zo komt je geloofwaardigheid toch wel op de tocht te staan...

03 januari, 2007

Bij de beesten af


Op deze wei staan normaal paarden, geiten en schapen, en af en toe loopt er nog een hond tussendoor. En op oudjaarsavond was dat niet anders.

...dat doet mij denken aan al die bezorgde "baasjes" die hun huisdier binnen-nemen als er vuurwerk afgestoken wordt. Want "ze hebben daar last van". En "ze zijn bang, en raken gestresst". De beesten in die wei gaven geen krimp toen ik voor vele tientallen euro's pijlen de lucht in joeg.
Het zijn vooral de eigenaars van kleinere huisdieren die met plaatsvervangende zorgen zitten. Wie heeft er het meeste last als mijn buren bijvoorbeeld op kerstavond weggaan, en hun hond in de keuken opsluiten. Ik? Of die hond? Het beest heeft geblaft van half-acht tot half-twee...

Met het risico om nu als harteloos versleten te worden: er zijn veel te veel huisdieren in dit land. En veel te veel oversentimentele mensen...
Zo werd ik ooit bijna gestenigd toen ik, in een groep vrouwen, vertelde dat ik een emmer water over een kat gooide die meerdere keren per dag probeerde binnen te sluipen in onze keuken. Ik heb het beest sindsdien nooit meer gezien, en ik kan weer zorgeloos mijn achterdeur openlaten...
Die vrouwen zitten zich daar nu nog zorgen over te maken!