26 oktober, 2006

Zoethoudertjes


Dat snoepfabrikanten niet in Sinterklaas geloven, mag onderhand duidelijk zijn. En dan niet zo zeer in De Goedheilig Man, maar in het zakencijfer dat zijn doortocht teweeg brengt.
Al jarenlang is er een discussie aan de gang over respect voor tradities, waarbij traditionalisten eisen dat er geen kerstspullen in de winkels liggen vóór 6 december.

Tot mijn afgrijzen zag ik dat de bouwmarkten en tuincentra nu al volstaan met dennenbomen en bijbehorende prullaria. En het is nog maar half oktober. Geen nood, denkt de middenstand, dan vervroegen we Sinterklaas ook maar. Daarom dus puilen alle supermarkten nu al uit van de chocoladeletters, marsepeinfiguren en peperkoeken misbaksels.
Als het maar opbrengt, niet waar?
Maar als Kerstmis dan echt gekomen is, wat zal er dan onder de boom liggen? Paashazen?

19 oktober, 2006

Bubbeltjes en blaasjes


In 1976 schreef Guus Kuijer het kinderboek 'Grote mensen, daar kan je beter soep van koken'. Ik vraag mij af, of hij het idee voor die titel, in een subtropisch zwemparadijs heeft gekregen...
Als je toch ziet dat in die veel te warme zwembaden hele horden volwassenen in een veel te klein bubbelbadje gaan zitten en zich murw laten broebelen. Bovendien zetten ze dan ook nog eens hun kleine kinderen in de bubbeltjes. Hygiënisch vind ik dat niet. Je weet niet wat er met die mensen aan de hand is, en wat dat warme water met hun biologische huishouding doet. Want er zijn mensen bij wie bacteriën de enige cultuur is die ze hebben.

Dat valt allemaal wel mee, zegt u? Hebt u enig idee waarom de misselijkmakende resultaten van tests nooit gepubliceerd worden? Omdat de bladen die over dergelijke praktijken zouden moeten schrijven, een groot stuk van hun inkomsten uit advertenties voor zwemparadijzen halen.

Sorry dat ik u weer een illusie armer maak. Of dacht u misschien dat bijvoorbeeld een autopagina in een krant er was om u te berichten over de sterke en zwakke punten van nieuwe auto's. Autofabrikanten zijn de grootste adverteerders in kranten en bladen, dus zal een krant nooit negatief doen over een merk, of het kost hen weer een dure advertentiepagina.
Laat u vooral geen blaasjes wijsmaken...

12 oktober, 2006

De winter blijft gevaarlijk


De zomer was al wisselvallig en de herfst is onberekenbaar, maar de Winter wordt verraderlijk. En dan heb ik het niet over de klimatologische barometer, maar over de politieke...
Het is sinds vorige zondag allemaal 'rood' dat de klok slaat in de Vlaamse media. Sinds het duidelijk is dat Patrick Janssens burgemeester wordt van Antwerpen, en niet Filip de Winter, lijken de Vlaamse journalisten te denken dat het Vlaams Belang plots niet meer bestaat.

Rood triomfeert, en de pers bejubelt dat. En daarbij vegen ze het feit onder de mat dat het Vlaams Belang (in Antwerpen) toch nog op de steun van eenderde van alle kiezers kan rekenen. Dat percentage is ongeveer zo groot als alle Spa-ërs bij elkaar. Wie heeft dan de grootste invloed?
Hoe moet je dat formuleren? "Evenwicht"? "Overwicht"? Of "dood gewicht"?
Zelfs Hugo Claus, iemand die niet om lyrische termen verlegen zit, (ook niet in de winter van zijn leven) wist, in een rechtstreekse nieuwsuitzending vanop de Antwerpse Grote Markt, geen rake omschrijving te vinden. Ik had de indruk dat hij de -duidelijk rode- VRT-rakkers geen taalkunstige cadeautjes wou aanreiken. Laat staan dat hij zich voor hun karretje liet spannen.
Jaah, zo win je natuurlijk nooit een Nobelprijs, als je niemand naar de mond praat...
Want ook dat is politiek, natuurlijk.

04 oktober, 2006

De dunne Van Dale


Noem het ironie... noem het voor mijn part 'ver gezocht', maar ik moet onwillekeurig lachen als ik uitgerekend in een boekhandel in Sluis het Witte Boekje zie liggen...
De discussie over correcte spelling zal wel nooit stilvallen, maar waar halen een stel arrogante Nederlandstaligen het lef vandaan om zich boven een taalnorm te stellen? De nieuwe versie van het Groene Boekje is blijkbaar niet naar hun zin, dus komen zelf met een 'wit' alternatief.
En dan moet je beseffen dat het al hilarisch is, dat er in zo'n klein taalgebied als het onze al twee standaard woordenboeken zijn: dat Groene Boekje dus, en de Dikke Van Dale. Zou één standaard woordenboek niet handiger zijn? En dan laat ik even in het midden of dat een vierdelige of een enkele pil moet zijn. Maar blijkbaar is die pil moeilijk te slikken voor een stel taalgeleerden...
En bedenk dan, dat het oorspronkelijk plan inhield, dat er na de onafhankelijkheid van België (in 1849) een woordenlijst moest komen met alle Nederlandse woorden zodat onze taal niet zou verloren gaan. Dat zou resulteren in 43 volumes, en zou pas klaar zijn 2001!
De Sluisenaar Johan Hendrik van Dale maakte echter in de tussentijd een praktischer woordenboek: hij nam een oude dictionaire, voegde wat woorden toe en veranderde de spelling. Klaar. In 1874 verscheen de eerste 'Van Dale'.
Waarom moeten wij, Nederlandstaligen, het toch altijd zo moeilijk maken, met ons gesteggel over hoe iets correct gespeld word...?